Üykh..

Evet, bugünkü planım size sevgili iğne deliği fotoğraf makinemden çıkan fotoğrafları göstermekti. yaklaşık 7-8 aydır oraya buraya sabitleyip, 30 sn pozlayıp çektiğim, dünyanın en sıradan ve en sıkıcı fotoğraflarıydı muhtemelen, ama işte pinhole ya, filmli makine, el yapımı, kendinden sanat yani. Aman Allahım...
Durun bakayım fotoğrafı var mıymış makinemizin... Ahanda şu...
Hani, evet, filmi yakıyor olduğuma dair inancım hep vardı, yani kesin bir yerden ışık alıyordu-gerçi gördüğünüz üzere her yerini siyah elektrik bantlarıyla kaplamamdan kelli bu baya zordu. Yine de biliyodum ulan bi bokluk çıkacağını.

Neyse, sonuç olarak bugün götürdüm filmi, hatta uyardım, kadrajlar kayık olabilir, direkt cdye atın, ben keseyim fotoğrafları falan. Neşe dolu döndüm eve.

Gittim sonra filmi almaya, bir şey çıkmamış. Hahah, tahmin ediyordum zaten, yakmışım değil mi, hohoho falan deyip filmi aldım, adam da dalga geçti benle, mis gibi makinen var niye uğraşıyosun ki diye... Buraya kadar hiç sorun yok...

Sorun şu: Filmi yakmamışım. Makine gayet güzel çalışıyormuş. Hatta bir tek fotoğraf temiz görülüyor, makine geniş açı olmuş, o derece. Oha. Yani fenle hiç alakası kalmamış bir insan olarak mükemmele yakın bir fotoğraf makinesi yapmışım - ama filmi içerde tutan/sabitleyen bir şey olmadığı için, ne kadar sararsam sarayım yeterince saramamışım, ve ilk fotoğraftan sonrası hep üst üste binmiş. Sinir bozucu olan bu. Ben "bu film niye bitmiyor hala yahu" derkene bir baktım filmin çoğu boş zaten. Çekebilirmişim, ama salakça bir hata/eksiklik yüzünden çekememişim. Filmi yaksaydım sinir olmayacaktım bu kadar, ya da filmde gerçekten bir fotoğraf olduğunu görmeyip makinenin gerçekten çalışmadığına inansaydım... Ama makine çalışıyormuş yahu... Çok sinir oldum...

Lubitel ısmarladım bir tane şimdi, medium format. Bir süre de onunla oynarım, birkaç film de onda yakarım herhalde:) Ve, evet, tekrar pinhole makine yapacağım, bu sefer çıkacak fotoğraflar. Kararlıyım. Valla.