Bir ses var

 

Birkaç gündür metrobüste gördüğüm melatonin reklamını düşünüyorum. Markaların, holdinglerin, siyah ekranlar üzerine yazdığı "başımız sağ olsun" spotları ve önümüzdeki durakları belirten görsel arasında aniden beliren melatonin reklamını. 

Sistem bizden çalınan bir şeyi bize geri satmanın yollarını buluyor her zaman. Herkes el ele kol kola, kendi ayrıcalıklarının arakladığı, maddi olsun olmasın her şeyi ya maddi bir şeye dönüştürüyor ya da ikinci tur kazanca. Herkes cebine giren üç kuruşun biriyle deprem bölgesine fayda sağlamaya çalışırken, cebinde milyonlar olanlar hiçbir işe yaramayan sadakalar dağıtıyor. Temel ihtiyaçlar yok, güvenlik yok. Bunu bilen kimsenin uykusu da yok.

Bizden huzurumuzu, dostluğumuzu, uykumuzu çaldılar. Dayanışmamızı çaldılar. Güvenimizi çaldılar. Gündelik hayatın önemsiz sohbetlerini, nefesimizi çaldılar. Hayat devam ediyor ve sürüklenmeye devam ediyoruz. Al melatonin, al vitamin, uyu şimdi ve yarına verimli başla, her şey devam etmek zorunda. Çünkü yaptığın hiçbir şey işe yaramıyor, gönderdiğin hiçbir şey yerine gitmiyor, bağışladığın her kuruş başka birinin cebine giriyor.

Çok üzülüyorum. Kimse bunu hak etmiyordu. Bu ülke bunu hak etmiyordu. 

Ama bu günlüğü derdo bitirmek istemiyorum. İçimde başka biri var, kötülükten ziyade iyiliğe inanmak istiyor. Zaman alacak, ama bir arada oldukça yolu bulunur diyor. Omzunu yanındakinden ayırma diyor, bir duvar gibi sapasağlam durabilirsiniz böylece. Yanındakine sevgin, bir aradalığa sevgin en güçlü harç diyor, zaman alır, yolu bulunur diyor. Öfkeye teslim olma ama bu öfkeni de unutma diyor.