Blogspotu kapatma kararı veren mahkemeyi, başka düşüncelere ulaşma ve kendi düşüncelerimi iletme özgürlüğümü kısıtladığı için dava etmek istiyorum.

Ama öğrenciyim, param yok, yapamıyorum.

Microsoft Word’den yazıp yükleyeceğim bu yazı muhtemelen resimsiz ve renksiz olacak, halbuki yolunu bulsaydım kara gün dostu vtunnel’in logosunu da koyacaktım. Ki kara gün dostu dediğim, spyware dolu, habire pencere açmaya çalışan pis site Türkiye sayesinde zengin oldu. Her “mahkeme kararı”nda –ki mahkeme kararı benim için artık sansürle eş
anlamlıdır- millet vtunnel’a, ktunnel’a abandı, adamların –muhtemelen- reklam gelirleri ciddi arttı. Halbuki ben, son derece bencil bir şekilde, seagate, travian ve bilimum oyunun reklamını görmekten, şınav çek melodiyi kap bannerlarıyla haşır neşir olmaktan bıktım. Daha az bencil olursam, sanki youtube’a, blogspot’a ve benzeri sitelere girmek bir suçmuş gibi davranılmasından, insanlara “bakın, siz gireceğiniz siteyi, izleyeceğiniz videoyu bilemezsiniz, gider bilmemkime –muhtemelen maddi- zararı dokunan yerlere girersiniz, o yüzden biz sizin gezip gezemeyeceğiniz yerleri seçmeye karar verdik” denmesinden, iletişim özgürlüğünün net bir şekilde kısıtlanmasından bıktım.

Sevgili, cici mahkeme,

Senin yasaklaman, insanlara ne gözle baktığını göstermekten başka hiçbir işe yaramıyor. Merhaba, biz youtube’a da, blogspot’a da, hatta youporn’a da çatır çatır giriyoruz istersek. İnsanlar aptal değil yahu, insanlar az çok seçim yapabilen varlıklar, doğru ya da yanlış. Belli kuralların gerekliliğine bir şey demiyorum, ama sen fikir portallarını kapatarak bir yere varamazsın. A kişisine hakaret edenin hakaret etmek için olası tek ortamı senin yasakladığın yerlerden biri değil, tek bir ortam yok. B kişisinin telif haklarını korumak için bütün bir portalı kapatamazsın, illa kapatacaksan ihlal eden siteleri kapatırsın ve hatta kapatmadan önce uyarırsın.

Ki, farkında değilsin, canım ülkemin yüce mahkemesi, sen çok riskli bir iş yapıyorsun aslında, kararının aleyhine. İnsanları sanaldan gerçeğe yöneltiyorsun. Halbuki senin, mantıken, sanal olanla halkı uyutman gerekmez mi? Sunulan büyülü dünyada, tıpkı benim şu an yaptığım gibi, hiçbir işe yaramayan, kendi çapında kalan muhalefetlerle hiç uğraşmayabilirsin de. Ama sen, insanların sanal bir şekilde içlerindeki öfkeyi, nefreti, ya da senin yasal saymadığın bilimum şeyi dökmelerine izin vermezsen çok daha fazla uğraşırsın gibi geliyor bana. Ya da mahkemeler boş, çok sıkılıyoruz diyorsan, sen de haklısın elbet.

Hayır, bir de kendini rezil ediyorsun be canım. Yurtdışında haber oluyorsun abuk sabuk yasaklamalarınla, insanlar dalga geçiyor seninle. Ve bize acıyorlar. Bilmiyorum senin vermek istediğin izlenim ne, ya da söz konusu izlenim o kadar da önemli mi, ama ben bunu sevmiyorum. Ben, “kısıtlanan halk” olarak anılmaktan hoşlanmıyorum. “Bak ciğerim, sen evrim yok diyorsun da, bak kanıtlanmış?” yazdı diye bir sitenin kapatılmış olmasını aklım almıyor benim. Ben de istiyorum. Jedi dinini anlatan sayfaların, Klingonca dil derslerinin kapatılmasını istiyorum, sırf zevkten, kendimi tatmin için. Herhangi bir yerde benimle ilgili kötü bir şey yazılsın diye heyecanla bekliyorum, dava açayım diye. O kararları veren mahkemeyle bir haşır neşir olmak istiyorum.

Hiç anlamıyorum ve sanırım anlamak da istemiyorum.

“God loves his children, god loves his children...”