Bu üstte gördüğünüz yer bizim ofisti arkadaşlar. Frank'e "Sanırım yaptıklarım arasında en sevdiğim işlerden biri bu" dedim, "Ben neden hala bu işi yapıyorum sanıyorsun?" dedi haklı olarak. PWA'in sabit hakemlerini kıskanıyorum.
O değil, evet yine bir PWA ve ben üçüncü kez aynı işi yapmaktaydım bir hafta boyunca, yine hakem kulesinde asistandım. Anlamadığımız şey; ilk dört gün gayet rüzgar varken, yarışlar acaip giderken, aman da her şey çok güzelken, ve hatta kulede kazaklar ve montlarla otururken (donduk lan), Cuma-Cumartesi rüzgarın kesilmesiydi. Cuma ve cumartesi yarış olmadı yahu. Resmen olmadı. Etrafta takıldık aptal aptal, ben dükkanda durdum falan. Hakemler kendilerini Fantasy Premiere League'e verdiler. Akşamüstleri yine Foster's bira dağıttı, "Madem Foster's bira dağıtıyor, o zaman biz de kendimizi dağıtalım" diyen gençler coştu. Ben bile coştum (bile?).
Hani evet, muhabbet hep bir haftanın sonlarına doğru cıvır ve güzel bir hale gelirdi, bu sene yarış olmayınca o biraz namümkün oldu. Cıvıyamadık, yahu neler oluyor diyordum ortamı terk edene kadar, ama hem hakemlerle bir bira içmek, muhabbet etmek, üzerine Hugo ve Skyboy'un tüm güzel sözleri, hem de gece sonradan kuzenim Mert ve Thijs ile geçirdiğim her saat, ettiğim tüm lafları yutturdu bana. Yani, sıkıldığım, sinirlendiğim hiçbir anı yok saymıyorum bunları söylerken, ama ne eğlendiğimi ne de bütün bu muhabbetler sonunda mutlu olduğumu inkar edebilirim.
Sonuç olarak, bir PWA daha bitti, aldım gazı, seneye doğru koşuyorum.
Not: PWA'nın kameramanının ve fotoğrafçısının hastasıyım-ki zaten fotoğrafçısıyla röportajımsı bir şey de yapmıştım geçen sene. Ben böyle çalışan ve işinden keyif alan adamlar görmedim, hele ki kameraman bambaşka bir insan, kendisini üstteki fotoğrafta görebilirsiniz, gerçi gönül isterdi ki bir portre alayım ki adamın masmavi gözleri de çıksın ortaya, ama bununla yetineceksiniz. Neyse, bu sene bir de şu adamla tanıştım, adı Juerg Kaufmann, acaip bir herif olmakta kendisi, mutlaka bi bakın.
O değil, evet yine bir PWA ve ben üçüncü kez aynı işi yapmaktaydım bir hafta boyunca, yine hakem kulesinde asistandım. Anlamadığımız şey; ilk dört gün gayet rüzgar varken, yarışlar acaip giderken, aman da her şey çok güzelken, ve hatta kulede kazaklar ve montlarla otururken (donduk lan), Cuma-Cumartesi rüzgarın kesilmesiydi. Cuma ve cumartesi yarış olmadı yahu. Resmen olmadı. Etrafta takıldık aptal aptal, ben dükkanda durdum falan. Hakemler kendilerini Fantasy Premiere League'e verdiler. Akşamüstleri yine Foster's bira dağıttı, "Madem Foster's bira dağıtıyor, o zaman biz de kendimizi dağıtalım" diyen gençler coştu. Ben bile coştum (bile?).
Hani evet, muhabbet hep bir haftanın sonlarına doğru cıvır ve güzel bir hale gelirdi, bu sene yarış olmayınca o biraz namümkün oldu. Cıvıyamadık, yahu neler oluyor diyordum ortamı terk edene kadar, ama hem hakemlerle bir bira içmek, muhabbet etmek, üzerine Hugo ve Skyboy'un tüm güzel sözleri, hem de gece sonradan kuzenim Mert ve Thijs ile geçirdiğim her saat, ettiğim tüm lafları yutturdu bana. Yani, sıkıldığım, sinirlendiğim hiçbir anı yok saymıyorum bunları söylerken, ama ne eğlendiğimi ne de bütün bu muhabbetler sonunda mutlu olduğumu inkar edebilirim.
Sonuç olarak, bir PWA daha bitti, aldım gazı, seneye doğru koşuyorum.
Not: PWA'nın kameramanının ve fotoğrafçısının hastasıyım-ki zaten fotoğrafçısıyla röportajımsı bir şey de yapmıştım geçen sene. Ben böyle çalışan ve işinden keyif alan adamlar görmedim, hele ki kameraman bambaşka bir insan, kendisini üstteki fotoğrafta görebilirsiniz, gerçi gönül isterdi ki bir portre alayım ki adamın masmavi gözleri de çıksın ortaya, ama bununla yetineceksiniz. Neyse, bu sene bir de şu adamla tanıştım, adı Juerg Kaufmann, acaip bir herif olmakta kendisi, mutlaka bi bakın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder