Valide Meryem

Dini/batıl inanç yahut turistik gezi olarak algılanabilir, ama her tatilde Tozak ailesi ile bir Meryem Ana Evi ziyareti yapmak, sonrasında da Selçuk'ta çöp şiş yemek adettendir. Bu adetin birkaç tatildir es geçildiğini de söylersek sanırım bugünkü programın ehemmiyetini daha iyi kavrayabiliriz. Ehemmiyet kelimesi de böyle mi yazılıyor kesinlikle emin değilim, ama hoşuma gitti. Ehemmiyet. Ehem.

Sol tarafta, mumlarını yakıp gelmiş oldukları yüzlerinden belli olan annemle babamı görüyorsunuz. Adeta nur inmiş yüzlerine, az sonra da mendil bağlayacak, diğer mendil bağlayanların dileklerine de çaktırmadan göz atacaklar. Üstelik sonbahar renklerinin hüznüne tebessümlerini katarak hoş bir tezat eeeaahahhaeheürhüeühelheşga... Ehm, neyse... Seviyorum:)

Sağ tarafta da, daha önce de bu sayfalarda görmüş olduğunuz Meneviş Hanım... Kendisi gerçekten favori modellerimden artık, ve fotoğraf makinemi gördüğü anda eğlence dolu dakikalar başlıyor zaten. İstanbul'da, yine çeşitli mekanlarda çekeceğim Meneviş'i, çekinmeyeceğim.

Son olarak güne damgasını vuran sincap çılgınlığına değinmek istiyorum. Ortamda üç tane fotoğraf makineli insan, bir sürü ağaç ve birkaç tane de sincap olunca, söz konusu insanlar hayatlarında sincap görmemişçesine kendilerini doğa fotoğraflarına adadılar. Aramızda böcek falan çeken, daha bir doğaya ilgili bir Yiğit de vardı, yok değildi, ama en başarılı sincap fotoğraflarını sanırım Osman çekti. Ben zaten çok hevesli değildim, anın gazıyla hareket ettim, ya da belki bahane uyduruyorum bilmiyorum:)

Sonuç olarak karnımız tok, sırtımız pek bir şekilde evimize döndük. Annemin, benim her gelişimde olduğu gibi, fotoğraf çekmeye ilgisi arttı, yarın Nikonuyla çalışacağız kendisinin, allah kısmet eder ise. Daha da güzeli, sapı gövdesinden ayrılmışçasına kimi hareketlerde bulunan gitarımı tamir edeceğim, yapıştırıcı bulursam. Nasip kısmet hep bu işler, şuranda (alnımı gösteriyorum burada işaret parmağımla) yazmıyorsa olmuyor şekerim.

Buyrun; annemin "objektifinden" babam ve ben:)