8 Mayıs 2010 Cumartesi

Yora-Ars Longa konseri ve leherey lohoroy



Önnot-1: Bugün 7 Pink Floydlar ve 2 Prenses olarak Bronx Pi'de, yarın ise Lemur olarak Taşoda konserlerindeyiz. Bugün 3 saatlik bir repertuar, yarın 3'ü yeni olmak üzere 7 şarkımız var. Buradan halka sesleniyorum; 7pf2p'ye de gelin, Lemur'a da. Hele ki Lemur üşenmiyor, düşünün, sahneye falan çıkıyor, üstelik okulda, şuracıkta. Gelmezseniz çok hard rock çalmaya başlayıp sahnede gitar kıracağız. Lemur'un geleceğini düşünün, Deniz'in gitar kırarkenki görüntüsünü düşünün ve gelin.

Önnot-2: Taşoda'da bir iki grup dışında izleyememenin mutsuzluğunu yaşıyorum resmen şu an. Baya mutsuzum. Mispis'i kaçırmamaya çalışsam, Ars Longa'yı bir şekilde seyretsem, HLP, Yora ve Spooky kesin kaçıyor. Mutsuzluk...

Önnot-3: Olsun yahu 7pf2p var, 7pf2p candır.

Evet, konuya dönersek nihayet tee 2 hafta önceki Yora ve Ars Longa konserinden bahsedebilirim artık.




Artık çok konser fotoğrafı çekemeyen bir insan olduğum için "Abi Ghetto'da konser veriyoruz, gel çek" demeseler de sanırım konsere gidip fotoğraf çekebilirdim, maksat fırsatı bulup çekmek. Bir de bilirsiniz ki Yora sever bir insanım, takip eder bir insanım, gördüğüm yerde dürtüp naber diyen bir insanım. Dolayısıyla, Deniz Hanım'ı da alıp kendimi Ghetto'da bulmam aslında pek de anormal değildi o gece için.



Gece boyunca "DJ ile kanka olmaya çalışan kız" görüntüsü sergileyebilmek için Serdarcharliebrown'u kitledim biraz, o da bana Jarvis Cocker Cdsi verdi bu performansım üzerine. Bir de yolda aniden rastladığım bir Ege Bey, dönüş yolumu sağlayarak gecenin kahramanı oldu resmen. Ama konu bu değil.



"Evet, bu fotoğrafı neden sevdim? Nasıl sevdim? Fotoğrafın arkasında kimler var? TSK'nın bu fotoğrafla ilgisi ne?" gibi sorular vardı hatırlarsanız. Hatırlamıyorsunuz değil mi allahsızlar. Neyse, diyeceğim şu ki bu fotoğraf sevgiyi, barışı, kardeşliği anlatan bir fotoğraf...

Yok lan yok. Fotoğrafta Ozan'ın duygusuna, pozuna, klavyeye yaklaşımına hastayım. Bir de, aslen, megalomanlık yaparsam, çektiğim açıya ve bu pozu yakalayışıma. Evet evet, baya içimdeki megalomana "yürü ya kulum" diyen bir fotoğraf bu her baktığımda, neden bilmem, sanırım farklı geldiği için gözüme.

Son olarak hatırlatıyorum, konserlere gelin. Bakın konserler ne güzel. Çok güzel konserler. Gelin konserlere.

Hiç yorum yok: