15 Ocak 2010 Cuma

Fin


Final döneminin finalini yaptığımız bu günde dünyanın en mutlu insanıyım desem yalan olmaz sayın seyirci. Ki, bu söz konusu mutluluk, finallerin bitmesinden öte bütün gün manyaklar gibi dolanmaktan da kaynaklanıyor olabilir, aylardır banyo bekleyen ve bana acıklı acıklı bakan filmlerle nihayet ilgilenebilmemden de...

Evet, her gün ortalama beş saat uyuduğum final haftasının sonuna gelmiştik, ben ödevimi teslim etmiş ve çılgınca kendimi Sirkeci'ye atmıştım. Aslında gönül istiyordu ki cumartesi gideyim, Haliç'teki şovların fotoğrafını çekeyim, ancak cumartesi günü gerçekleşecek olan 7pf2p provası, bütün bu istek ve arzularımı buruşturup adeta çöpe atmıştı. Her cümlenin sonu atmak fiiliyle bitiyordu, peki bu yazı nereye varacaktı?

Neyse, olay şu; asıl amacım Sirkeci'ye gitmekti, yan amaçlarımda da Sultanahmet-Mısır Çarşısı-İstanbul Modern vardı. Peki ben ne yaptım? Ana amacımdan sapmadım, ama sonra sadece Kapalı Çarşı'ya gittim. Nedenini sormayın, ben de bilmiyorum.

Buyrun, sıcak sıcak:

Agfa Silette:


Cmena (kendisi şu an tamirde):


Ve günün kahramanı, ilk kez içinden çıkan fotoğraf gördüğümüz, sevgili Mamiya:

Filmleri aldıktan sonra öğrendiğim iki şey var bu arada: 1-Agfa'ya Dia takma, takacaksan crossprocess olayına girme, kontrast adeta kontrolden çıkıyor. 2-Mamiya, ne güzzel bir makinasın sen. Mona Teyze'ye teşekkürler tekrar buradan.

"Öyle bir mutlu olmak ki kontrolden çıkmak" tam olarak anlatıyor efendim.

2 yorum:

Unknown dedi ki...

hay maşşallah

libérateur dedi ki...

mamamiyya.