Ada vapuru yandan çarklı

O ne kalabalıktı öyle.

Bir turist kafilesi, YTÜ Fotoğraf Kulübü (diye tahmin ediyorum) ve son güneşli ve sıcak günlerin tadını çıkarmak isteyen herkesle beraber, topyekün vapurdaydık. Yer bulduk, oturduk, yaşlı teyzeye sinirlendik-ki ona yazının sonunda çemkireceğim. Simitlerimizi kımırıp, çaylarımızı içtik. Yani her şey bir vapur ortamına uygun gidiyordu, gazetemizi bile okuduk ki...

Şimdi, birincisi, ben bu insanları (Deniz, Uygar, Ergin) çok severim. Çook severim. İkincisi, onlarla alakalı insanları da severim (Ozan, Pınar). Üçüncüsü, sanırım ortaokuldan beri piknik yapmamıştım. Dördüncüsü, insanın sevdikleriyle güzel vakit geçirmesi çok hoş bir his, biliyorum farkında değildiniz bunun, benim bir kez daha söylemem gerekiyordu.

Beşincisi, planlı arkadaşlarınızın olması, her şeyi düşünmesi süper bir şey yahu. Mangal için karton getiren aklını seveyim senin Deniz. Baharat getiren, gazete getiren aklını seveyim.

Altıncısı, evet, fiziken yorulmayı çok seven bir insan değilim, ama yapamadığınız şey birden değerlenir ya gözünüzde, nasıl içimde kaldı bisiklete binmek anlatamam.

Yedincisi, Ergin, sevgilisi ve yörenin coğrafyası sayesinde magazin yeteneklerim gelişti, çalı çırpı arasından çift çektim. Pişman mıyım? Değilim. En sevdiğim çiftler sıralamasına bir çift daha girdi zira.

Sekizincisi (teyzeye çemkirme), tamam, yaşlısın, ama çirkef olmak zorunda değilsin. Biz senin için sıkışarak oturduk, gazetelerimizi de okudun, ama biz oturacağımız zaman "kucak kucağa oturmayalım değil mi yani" demek zorunda değilsin. Sana saygı duyabiliriz, sadece o kadar yıl yaşamış olduğun için bile, ama bunun suyunu çıkarmak zorunda değilsin. Biz de senden nefret etmek zorunda değiliz, neden zorunda bırakıyorsun bizi buna?

Sonuç: Biz böyle şeyler yedik. Plastik topumuz yoktu, ama çok eğlendik. Daha soğuk havalarda, inşallah mangalda sucukla yine karşınızda olacağız. Ayrıca kanat çok güzel bir şey.