Konuya uygun başlık bulamama durumu...

Olay: Ed373 sunumu. Herkesin korkuyla karışık nefretle andığı, önceki senelerde insanları tahta önünde ağlatan bir hoca. İlk sunum bizim grubun, en sorumsuz da benim. En uzun konu bana verilmiş ama yeni bir şey anlatmıyorum pek, kolay bir konu, kısa kesmek adına muallakta kalan paragrafları da kesmişim, sunum kuşa dönmüş. Hocanın onaylamayacağı her şey kırpılmış. Üstelik diğer arkadaşların konularına da tam çalışamamışım. Bu arada sunumu yapan diğer arkadaşlar konuya hakim, çalışmış, hatta bir tanesi kitap dışında ciddi araştırma okumuş falan. Ben girişi yaptığım için kurtarırım, sunum sağlam zaten diyorum içimden.

Durum: Neden bilmiyorum, gerçekten bilmiyorum, hoca beni seviyor. Eskiden nefret ettiğini düşünüyorduk, ama şu an bildiğin iltimas geçiyor bana. Sunumumu çok beğeniyor, kitap dışı eklediklerime katkıda bulunuyor, kitaptan anlatmadıklarımı sormuyor bile. Bu arada sınıftan beni değerlendirmesini istiyor, objektif değerlendiremeyenleri azarlıyor, ki sorduğu ve azarladığı insanlardan biri de Görkem. Çok samimi olmasam da az çok sevdiğim bir kız sırf "ilk sunumu, heyecanlanmış olabilir" dediği için fırçalanıyor. Kendimi değerlendirmek istiyorum, biraz da hoca bilsin ki farkındayım yaptığım yanlışların diye, hoca bunu çok iyi bir içgörü olarak tanımlıyor ve takdir ediyor. Birdenbire kendimi hocanın gözünde ve sınıfta abes bir pozisyonda buluyorum.

Eee, ne var bunda?: Benden sonra sunum yapan Erman, konusuna daha iyi çalıştığı, daha hakim olduğu halde sırf bazı şeyleri fark etmediği için hocanın gazabına uğruyor. Evet, Erman kitabı olduğu gibi anlatıyor, kattığı yorumların da Güzver Hoca'nın hoşuna gideceğini düşünüyor, ama olmuyor. Hoca Erman'ı yerin dibine sokuyor, benim tesadüfen verdiğim doğru cevapları ve hatta veremeyip "hocam şu an aklıma gelmiyor" dediklerimi bile yüceltiyor. Öyle olmadığım halde ben birden grubun en çalışan ve konuya en hakim öğrencisi izlenimine kavuşuyorum. Bu beni inanılmaz rahatsız ediyor.

Niye?!: Çünkü doğru değil ulan. Zaten topluluk içinde övülmekten hoşlanan bir insan değilim, hatta birebir övgüden de rahatsız olurum, üstelik burada hak etmediğim bir övgü var. Daha da kötüsü, bana övgünün geri kalanlara yergi sağlaması söz konusu, iğrenç. "Hocam" diyorum, "gerçekten, emin olun Erman benden daha hakim konuya" diyorum, "benim 38 yıllık öğretim hayatım var, bunu görebilirim herhalde, Erman 'F'lik çocuk" diyor. Üstelik daha konusunu anlatmadığı halde Ömer'e de bok atıyor. Ne yapacağımı, ne diyeceğimi şaşırıyorum.

Sonuç: Sınıfta adım derste işlediğimiz ve eleştirdiğimiz, Darwin'in "en iyi adapte olan hayatta kalır" felsefesine gönderme yapılarak "fittest"a çıkıyor. Bir kısım insan benim hocaya yalakalık yaptığımı düşünüyor-ki söz konusu kısımı takmıyor olsam da bu beni üzüyor. Düşünüyorum, yapıyor muyum diye, ama yapmıyor olmam lazım. Ne olacak, önümüzdeki günler ne gösterecek, hiç bilmiyorum. Buradan hocadan azar yemiş olan tüm arkadaşlarımdan özür diliyorum.

Başka?: Karanlık odaya girdim bugün, nasıl film banyo edildiğini öğrendim, mutluyum:) Gerçi renkli filmleri banyo edemiyormuşuz, bu da renkli filmleri Sirkeci'ye götüreceğim anlamına gelmekte, ama olsun. Şu dakika ise htr çalışmak amacıyla studye gitmem gerekmekte, ama çılgınca üşeniyorum. Bir yandan da neden bilmem, Vera dinliyorum, şarkıları seviyorum, ama Sadece'de wah pedallı bastan şarkının geri kalanına geçiş hala dürtüyor beni. Meneviş'le buluşacaktık, ama iptal oldu, bir ara bir şekilde buluşulacak yine. Heheh, bir de haaaala ismini belirleyememiş grubumuzla kayıt yaptık dün, neş'e doluyuz, hihoh, benim hayatım da bu kadar işte.

Resimsiz bitirmemek ve kendisini sevgiyle anmak adına, buyrun, ciğerim Meno ve ben, gayet de Cumhuriyet Meyhanesi hatta: