Naptın?

Bitmek üzere olan sevgili araştırma önerim, türlü türlü aptallıklarım ve bir takım aksilikler nedeniyle bitemeyince bunun Blogger laneti olduğunu fark ettim. Zira yazacak şeylerin sürekli listesini yapmakla birlikte hepsini her şeyin bitimine erteliyordum. Nitekim ne bünye, ne kozmik denge buna izin verdi, ve son iki günde sürekli bir şeyler patladı, ve burada sürekliden kastım, gerçekten sürekli, yani ortalamaya vurduğumuzda saat başı mallık, saat başı şanssızlık yaşadım.

Dedim ki madem oturamıyorum tez başına, bu blog tez yazıla (hoh hoh hoh). Zira Çiğdem Hanım'ın fotoğrafları adeta klasörlerde takla atıyor, yayınla artık bizi diye ağlıyor. Evet, ağlayan fotoğraflarım var.

Sadede gelirsek, Maastricht'te Ali Bey dışında hiç misafirim olmamışken, Amsterdam'da geldiğimden beri Ali Bey dahil 3 (yazıyla üç) misafirim oldu. Bunda Amsterdam'ın kolay ulaşılabilir olması tabii ki en büyük etken, ama Amsterdam'ın Maastricht'ten daha keyifli olduğu da yadsınamaz bir gerçek. Bir de sanırım ilk 4-5 ay dayandık, ama bir süre sonra herkes birbirini deli gibi özlemeye başladı. İşte bu misafircilik zincirinde programımızın son konuğu Sevgili Çiğdem Karaman'dı. Kendisi ile geçmiş zamanlarda aynı yurt odasını paylaşmışlığımız vardır, ve hanımkızımız şöyle güzel, ilaç gibi bir insandır:

Az gezmek, bol muhabbet. Hem kendisi buraya gelip çalışmaya devam ettiği için, hem de ben inatla, o zaman da proposal yazdığım için. Yine de gezdik mi, gezdik. Yedik, içtik. Hatta öküz gibi yedik, adeta karbonhidrat havuzunda, nişasta denizinde boğulduk...

Yukarıdaki fotoğrafta ilk kahvaltımızı, yani sağlıklı beslenmiş olduğumuz tek öğünü görüyorsunuz. Geri kalanı aşağıdakinin türevleri şeklinde.

 
Bir de ben her güzel insana denk geldiğimde yaptığım gibi kendisini esir alarak bol bol fotoğrafını çektim.

Diyeceğim şu ki, Çiğdem iyidir, Çiğdem candır. İyi ki gelmiştir, ve yine gelsindir, odamı şenlendirsindir!

Dipnot: Misafir ağırlamak Türk ve dişi olduğum için zaten damarlarımda akan asil kanda mevcuttur. İki yıl önce olsa bunu tahmin edemezdim, şimdi her misafirde kendimden korkar oldum.