Şeffaf şemsiye

İlk buluşma ile ikinci buluşma arasına kocaman bir İstanbul seyahati girmişse de, Deniz ve Renk ile buluşmaları sanki iki gün arayla gerçekleşmişçesine yazmaktan çekinmeyeceğim. Neden? Çünkü İstanbul'da fotoğraf çekmedim. İstanbul'a dair paylaşacağım zibidilikler de henüz hazır değil. Yani aslında bunlar hep oyalamaca, yoksa ne Deniz'den ne de Renk'ten hoşlanan bir insanım, hımf.

"İzmir'e gelir gelmez görüşeyim de aradan çıksın" düşüncesiyle hemen Bostanlı yollarına vurdum kendimi geldiğimin ikinci günü. Düşünün, o kadar sevmiyorum, ama onlar hiç farkında değil, özledim arkadaşlarımı falan zannediyorlar. Gerçi, gecenin seviyeye doyduğunu, bütün gece çay eşliğinde kimi edebi sohbetlerin yapıldığını, sosyoekonomik tespitlerin gırla gittiğini inkar edecek değilim. Nitekim, ben inkar etsem bile, sevgili dostlarım Renk ve Deniz'in fotoğrafları kültür sanat programı muhabbetşinaslığına tartışılmaz birer kanıt adetağ.

 

İş bu seviye içinde uzun zamandır bir araya gelip saçma sapan fotoğraflar çekilmediğimizi fark ettik. Vay efendim hep hipi oluyoruz, yok efendim ben seksenlere hayatta dönmem, gotik mi olsak derken, üç adet punk karakterin mutfakta yemek yapmasının ortaya komik fotoğraflar çıkaracağını fark ettik.

Peki sonra ne oldu? Gün geldi, devran döndü ve biz üç yaşını başını almış yetişkin punk olmaktan vazcaydık, şık şıkıdım giyindik, boyandık, Boyner yeni yıl alışveriş katalogu gibi olduk.

 

 

 Adeta fotoğrafa boğduğumuz bu yazının sonunda, geceyi Bostanlı'da birayla bitirdiğimizi ve programımızda sürpriz konuk olarak da Cem'i ağırladığımızı belirtmek isterim -ki kendisi dünya tatlısı bir insandır.