Spice Girls
- Çok acaip bir şey bu. Muhabbet içinde anlatabileceğim saçma küçük şeyler artarken buraya yazabileceklerim azalıyor.
- Doktoraya dair dersler tamamlandı. 26 yaşına gelip hala ödev için sabahlıyor olmak saçma bir tat bırakıyor ağızda, ama şunu da hatırlamak lazım, akademi dediğin hayat boyu o öğrencilikten kurtulamamak demek. Nasıl bir ümitle düzenli olarak makale yazacağımı, akademisyen olabileceğimi falan düşündüm bilmiyorum. Ki o noktada şu da var; göreceliğe inanan adam teorisyen olamaz yahu. Yazılı olarak "bu böyledir şu şöyledir" demekten, hayatının bir noktasında tutarsızlaşmaktan korkar. Ya da ben korkuyorum.
- Psikolojiyi özledim. Of nasıl özledim.
- Cumartesi Sofar'daydık. Detaylarını video çıkınca tekrar anlatırım, ama müthişti be. Sanırım ne kadar küçük çalarsak o kadar iyi oluyor her şey. DEVİR BUTİK İŞ DEVRİ TABİİ.
- Acaipliklere ek. Uzun yıllar/aylar part time fanı olarak çalıştığım çeşitli insanlara şu an selam veriyor olmak çok büyük mutluluk. Bu fanlığın garipsenmesini hangi duyguya koysam onu bilemiyorum tabii.
- İnsan geçmişi/geçmişini özlemeye yatkın bir varlık. Her türlü nostalji yazısında aynı şeyler konuşuluyor, ve allah kahretmesin, işin bilişsel boyutunu da biliyorum. Ama o geçmiş illüzyonu var ya, ne acaip şey o. Geri dönmek istediğim, kendimi iyi hissettiğimi sandığım yıllar var, arada gerçekçi bakmayı başarabilirsem çok güzel tiksinebiliyorum halbuki kendimden. Sağolsun blog baya yardımcı, 2008'den beri adeta kişisel tarih, adeta erken yetişkinlik üzerine çalışmak isteyecek gelişim psikologlarına bir veri bankası.
- Tabii ki özlediğim çok şey var. Mümkündür ki her zaman olmaya devam edecek. MESELA SPICE GIRLS.
- Böyle ciddi ciddi yazınca keyifsizmişim gibi oldu, yok be. Keyifliyim gayet, sadece keyifli olduğum şeyleri zöbört diye kusmuyorum buraya, o da yazabileceğim şeyleri sınırlıyor. Bir de artık gördüğüm insan sayısı kısıtlı sanırım. Belki eskiden de kısıtlıydı, ama o kısıtlı sayı daha fazla fotoğraf ve gezme/eğlenme içeriyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder