Waterland

(Birikti de birikti. Yazamadım da yazamadım. Ama kim bilir, belki aniden 3 yazı birden yazarım. Ya da bir yazı yazıp kaçarım. Belli olmaz, tembellik, gelecek telefon, internet bağlantısı gibi birçok değişken var işin içinde. Nasılsa yazıyor olmamın kimseye faydası/zararı yok. Maksat görülenler, yaşananlar, hissiyatlar bir yerlerde yazılı kalsın, aman unutulmasın. Çok önemli çünkü. Aman.)

Bir buçuk haftalık deney sürecinden hemen önceki haftasonu, artık bir yerlere gitme lüksümün olmayacağını, zira çalışmam gerektiğini düşündüğüm dakikalarda aniden isyan edip yola çıktım. Zira fark ettim ki burada haftasonu oldu mu kimseden maillerine bakmasını bile bekleyemiyordun, bu durumda ben de Waterland'a gidebilirdim, kim tutabilirdi ki beni?

Waterland dediğimiz alan Amsterdam'ın kuzeyinde, Volendam, Marken, Edam gibi sevimli kasaba/şehirleri içine alan bir bölge. "Amsterdam'dan ayrıldıktan sonra ben buralara hayatta gelmem ki bir daha" cümlesi beynimde dönüp durmaya başlayınca ufak bir araştırma yapıp şöyle bir rota çizdim:

Bu civarlarda gezinen otobüs firmasının (EBS) Waterland bölgesi için günlük bir kartı var. Bu kartın ücreti 10 euro, ve kartı aldıktan sonra gün içinde istediğiniz kadar otobüs yolculuğu yapabiliyorsunuz. Her iki şehrin arası -genelde- 20 dakika civarı alıyor. Bu 20 dakika civarı alanlar kümesine Edam-Amsterdam dahil değil, ama zaten bütün gün yürüdükten sonra kırk dakikalık bir oturma süresi insana iyi geliyor.

 Yolculuğum dünya tatlısı otobüs şoförlerinin sattıkları bilet sayısıyla birbirbirlerine hava atmasıyla başladı. İlk durak Broek in Waterland adlı, gerçekten "şık" diyebileceğimiz, pek sevimli bir kasabaydı.

 

Çok sessiz yerleşim yerlerinin insana vediği huzur ile huzursuzluk karışımı bir duygu var. Yani, orada yürüdüğünüz noktada aynı anda hem huzurla dolup, hem de orada huzurla yaşayan insanların huzurunu kaçırma ihtimalinin huzursuzluğunu yaşıyorsunuz, bu durum sizi cümleleri huzur kelimesi ile doldurmaya zorluyor sonra. Etrafta hiçbir hareket olmayınca haliyle siz de hareket etmeye çekiniyorsunuz, müzede bir şeyleri kırıp dökme korkusuyla dolaşmak gibi bir şey bu.

 

Derken karşınıza gördüğünüz en büyük ikinci el kıvır zıvır mağazası çıkıyor ve antika bir insan olan siz, huzuru muzuru bırakıp "aleaaaoooaaaee" diyerek koşmaya başlıyorsunuz. Öyle bir ikinci el mağazası ki, için de motorsikletler falan bile var. 

Ehm, neyse ki yollar gözümü korkutmuştu, bu tuzaktan sadece bir Ilford Sportsman makina alarak kurtulabildim. İşaret etmediğim için bir otobüsün kaçışını izlemek zorunda kaldıktan yarım saat sonra ikinci bir otobüse binerek Monnickendam'a doğru yola çıktım. (Okuyana not: Siz muhtemelen farkındasınız, ben kırsalda olduğumu fark edemedim, Amsterdam'daki gibi "otobüstür nasılsa durur" diye düşündüm, çok yanıldım. El kol yapmak lazım.)

Neden bilmiyorum ama Monnickendam'da inmek istemedim, enerjimi ve zamanımı Marken ile Volendam'a saklamak istiyor, Edam'a da az biraz vakit kalsın istiyordum sanırım. Ama şehrin çıkışına doğru danalar gibi bir milli park ve hemen yanında Jachthaven adlı danalar gibi marinayı görünce otobüsten atlayıp koşuverdim.

 

Bir sonraki durağımız son derece turistik, ama bir o kadar da hoş olan adamız Marken'di. Otobüs bizi adanın merkezine, yaşam alanlarının hemen kıyısına bırakıvermişti. Cumartesi olmasından kelli bir sürü turist kafilesiyle, sabit bir yavaşlıkta adanın turistik limanına ulaştık. 

Tamam, iyi, merkez iyiydi, hoştu, ama ben adanın "plajına" gitmek istiyordum. Hava soğuktu, ama içimdeki kumsal aşkı bambaşkaydı, lakin bir sorun vardı; plaj benim varsaydığım yerde değildi; yeni bir varsayıma ihtiyacım vardı. Uzakta ünlü deniz fenerini gördüm, ve oranın plaj olduğunu varsaymaya karar verdim. Yaklaşık kırk beş dakikalık bir yürüyüşün sonunda elbette boyum yaklaşık 7 santim uzamıştı, ve plaj şöyle bir şeydi:

  

Ehm, yani yoktu da diyebiliriz...

Hollandalıların şu minik alana gelip "eneee resmen plaj, hadi kumdan kale yapalım" diye sevindiklerini gördükçe içimi bir hüzün kapladı sevgili seyirciler. O kadar hüzünlendim ki, vurdum kendimi kırsala. Kırsal da durur mu, yapıştırdı alerjiyi.

  

 

 

Kendi fotoğrafımı çekmiş bir insanım evet. Bu yürüyüşün yarı yolu, henüz ağzım ve burnum birbirine karışmadan önce. Dikkatli bakarsanız arkada, uzakta deniz feneri gözüküyor. İşte bu noktadan bir o kadar daha yürüyecek ve feribota vardığımda yaklaşık 18 kişinin hapşırma ve sümkürme eylemlerim nedenli tiksinerek ölmesine neden olacağım.

Marken limanından bindiğiniz feribot 5 euro tutuyor ve sizi 30-35 dakikada Volendam'a ulaştırıyor. Volendam dediğimiz de bildiğiniz Foça aslında. Güzel, canlı, sevimli bir kasaba.

Bu arada, balıkçılardan birine gidip, ilanda gördüğüm, içinde karides, yengeç, ton balığı olan büyük kaseden istedim. Aşağıda gördüğünüz soğuk şeyi, dolaptan verdiler. Bir an içimden "eüü" demiş olsam da hiç bozuntuya vermedim, "HAH TAM DA İSTEDİĞİM BUYDU" dercesine baktım kıza. Nitekim meğer bu minik porsiyon dünyanın en güzel, en lezzetli gıdasıymış be yahu.

Bu güzide kasabamızda da kaybolmayı başardıktan sonra Edam'a geçtik. Her yer kapanmıştı, ama bir bira ile bir sandviç çoktan aklımıza düşmüştü. Ve her aklımıza düştüğünde arkadan, ne kadar alakasız bir ruh hali olursa olsun "Set the Tigers Free" yankılanıyordu.

bkz. fotoğraftan önce dayanamayıp bir ısırık almak...

Edam da dünya güzeli bir kasaba, çok söylenecek bir şey yok üzerine...

Waterland yolları taşlı ise:

-Dediğim gibi, 10 euroya günlük otobüs bileti, 5 euroya ise feribot bileti alabiliyorsunuz (feribot gidiş dönüş aldığınızda sanırım sekiz buçuk euro tutuyor). Bu da eğer Amsterdam'daysanız ve bir gününüz varsa bu güzel kasabaları görmenin çok kolay olması anlamına geliyor.

-Diyecekler ki "Volendam'da Marken'de hep millet geleneksel kıyafetle geziyor", külliyen yalan. Geleneksel kıyafetlerin bir turizm aracı olarak kullanıldığı doğru, ama benim gördüğüm tek geleneksel kıyafetli insan Marken'de çöp atmaya çıkmış yaşlı bir kadındı, turizmden çok muhtemelen sevimlilik amacı taşıyordu. Rahatsız etmemek adına fotoğrafını çekmedim.

-Diyecekler ki "Volendam'da Marken'de hediyelik eşyalar hep çok ucuz olm", bu da çok doğru değil. Yani, Amsterdam'daki ortalama bir dükkandan ekonomik olabildikleri -kimi zaman- doğru, lakin Amsterdam'da da ucuz malzeme satan yerleri biliyorsanız, çok da büyük bir fark yok.

-Mümkünse haftasonu gitmeyin, her yer tur dolu oluyor. Namümkünse sorun değil.

-Volendam'da mutlaka balık yemeniz lazım. Edam'da ise Edam peynirini tatmanın türlü yolu var, ben tostu seçtim.

-Marken'e giderseniz zaten anlatacaklardır, ama adayı sürekli su bastığından kelli evler insan yapımı tepelerin üzerinde. Kıyıya gittiğinizde (liman değil de, benim plaj sandığım yerlere) yüksek setler göreceksiniz, ve hatta arkasında deniz olduğundan emin olamayabileceksiniz, misal. Evler çökmesin diye hep birbirine yaslanmış falan. İlginç memleket Marken.

-Bu kasabaların hepsi (eğer siz de benim gibi kilise gezmekten sıkıldıysanız) yarım saat, kırk beş dakika arasında gezilebilecek yerler. Ama aynı kasabalar (eğer siz de benim gibi kaptırıp yürümekten sıkılmıyorsanız) 2-3 saat oyalanılabilecek yerler. Hepsini aynı güne tıkıştırmak ya da tıkıştırmamak tamamen sizin seçiminiz, ama bence oluru var, ya da başka bir deyişle, ben yaptım, oldu.