Su var bardak yok.

Cüppeyi kepi gördük mü kontrolden çıkıyoruz.

Uykusu olan bir insanım, ama konu bu değil tabii ki.

Efenim, son iki güne dair planım, iki basçalar arkadaşımın konserlerine gidip fotoğraf çekmekti. Birincisini, yani On the Road'u, yalnızbaşımaneyabacağımkine psikolojisiyle, sanki daha önce hiç yalnız konsere gitmemişimcesine yalan ettim-ki ben mekanın önünde Dünyacan'la konuşurken Fatih'in geldiği an yıkıldığım andır, hem uzun zamandır görmediğim iki arkadaşım bir aradadır, hem de yalnız seyretmeme gerek kalmamıştır...

Peki neden inatla gitmemişimdir? Çünkü, yukarıda gördüğünüz, içlerinde Emir Bey'in de bulunduğu, oldukça mezuniyete hazır insanlar, daha konserde yalnızlık ihtimalleri sadece söz konusuyken kanıma girmiş, gecenin kaderini bambaşka yollara saptırmışlardır. Emir Yargın'ın evsahipliğini yaptığı buluşmada yeri gelmiş geçmişe dair videolar izlenmiş, yeri gelmiş kimi besteler yapılmış, yeri gelmiş yarı kapalı , uykulu gözlerle şarkılar söylenmiştir.

Emir Yargın: "Ev sahipliğinde sınır tanımam..."

Bir sonraki gece de, yine neşeli bir ekip olarak Umut Beylerin bas gitar çaldığı Zebrass'taydık. Pillerim dolu, lenslerim hazırdı, evet evet, bu gece resmen fotoğraf çekecektim. Gerçi zaten bütün konser boyunca fotoğraf çekmek gibi bir niyetim yoktu, ama dansedenyabancısarhoşteyze terörü, ve nasıl becerdiysek tuvaletin yolunu kapatıyor olmamız, fotoğraf sürecini biraz kısa tuttu. Olsun, mutluyduk, fotoğraf çekebilmiştik, biz de kendimizi mutluluktan dansa verdik...