İşin asıl önemli kısmına gelirsek; Emir hem dost olarak, hem de müzisyen olarak çok önemli bir insan benim için. Ve ikinci mikrofonu işgal ettiğimde de anlatmaya çabaladığım gibi, aynı sahneyi paylaşmak her zaman büyük zevkti. Ama şunu fark ettim, ben Emir'i yıllardır sahnede dinlememiş/izlememiştim.
Diyeceğim şu, gurur duydum, ama gurur duymaktan çok Emir'in aldığı kararlara, çizmek istediği yollara sevindim, bağımsızlığına sevindim. O bağımsızlık halinin ona vereceği yaratıcılığa, istediği müziği istediği yerde istediği zaman yapabilme yetisine sevindim. Yani, Emir'in izlediği yol bir şekilde değişti, bundan sonrası daha zor da olabilir daha kolay da, ama her ihtimalde, yol artık Emir'in yolu ve eminim ki Emir'e daha çok keyif verecek.
Canım arkadaşım, her şey çok güzel olacak.